[العنود النبطيه]

استدعى الاب ابنه لغرفته وما ان رأه امامه الا وبادر بتوجيه هذا السؤال
الاب : هتعرف يابنى تحافظ على الثروه اللى هتورثها من بعدى
الابن طبعا يا ابا تربيتك
الاب : يعنى هتعرف تربى الكتاكيت زى ما انا ربيتهم الابن : ( باندفاع وحماسه
الشباب ) اكيد يا بابا
الاب : طيب هات الكرتونه اللى فيها الكتاكيت دىسارع الابن باحضار الكرتونه
ووقف امامه
الاب :اقلب الكرتونه على الارض وورينى ازاى هتقدر تلم فيها الكتاكيت وبسرعه
قلب الابن الكرتونه وما ان رفعها حتى انطلقت الكتاكيت فى ارجاء الغرفه واندفع
الابن خلفها يحاول جمعها مره اخرى لكن هيهات ، وبعد ان ادرك الفشل وقف امام
ابيه وقد ارتسمت علىوجهه البلاهه والغباء ولم يوقظه الا صفعه قويه
الاب : شوف يا غبى اللى هاوريهولك ده خلاصه 25 سنه فى تربيةالكتاكيت ثم اخذ
الاب الكرتونه بعد ان جمعا فيها الكتاكيت اخذ يهزها بقوه يمينا ويسارا وسط
صراخ متواصل من الكتاكيت ما لبث ان تلاشى وانقطع نتيجه ما اصابها من اعياء
الاب : الان فقط نقلب الكرتونه وما ان رفعها الا وشاهد الابن الكتاكيت لا تحرك
ساكنا ممااصابها من اعياء ودوار ثم قام بتعبئتها فى الكرتونه بمنتهى السهوله
واليسر

الاب : يا ابنى اتعلمت اهم حاجه فى تربيه الكتاكيت وهى اتعبهم يريحوك لكن لو
ريحتهم هيتعبوك

لو عرفت مين هو الاب ومين هو الابن ومين هما الكتاكيت ادخل عشتك وخليها فى سرك